Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

22 Μαρτίου:Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό


φωτογραφία Markus Reugels 
Με το νερό συνέδεσε ο άνθρωπος την ιδέα του «ζωντανού», με την ξηρασία τον θάνατο και την πνευματική αδράνεια.
Οι άνθρωποι των αρχαίων εποχών θεωρούσαν το νερό «ως πηγή ζωής», το θεοποίησαν, του αφιέρωσαν ναούς, του πρόσφεραν θυσίες.
 Οι πρώτοι μεγάλοι πολιτισμοί πάνω στη γη αναπτύχθηκαν σε περιοχές όπου υπήρχε άφθονο νερό για τις γεωργικές τους καλλιέργειες.
Εκεί όπου η τέχνη της διαχείρισης του νερού αγνοήθηκε, οι κοινωνίες παρήκμασαν ή και εξαφανίστηκαν.
Συνήθως λέμε ότι το νερό είναι ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Στην αντίληψη αυτή οφείλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: είναι ανανεώσιμος ως προς το χώρο, δηλαδή στα όρια της λεκάνης απορροής, αλλά και ως προς το χρόνο, δηλαδή σε σχέση με τις κλιματικές συνθήκες.
Η γεωγραφική του κατανομή, η ποιότητα και η ποσότητά του είναι αποτέλεσμα κλιματικών συνθηκών, γεωλογικών και γεωμορφολογικών παραγόντων. Η κατανομή αυτή δεν είναι γεωγραφικά ομοιόμορφη ούτε στη χώρα μας ούτε στον πλανήτη.
Επίσης διαφορετικές είναι και οι χρήσεις του νερού στο χώρο και το χρόνο. Η «υγεία» του νερού απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα. Η κρίση που ήδη συντελείται στους φυσικούς μηχανισμούς της υδρόσφαιρας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της αύξησης της κατανάλωσης. Οι παρεμβάσεις του άνθρωπου στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του γλυκού και θαλασσινού νερού περιορίζουν και τις χρήσεις του.
Το νερό, βασικό στοιχείο επιβίωσης τόσο για τον άνθρωπο όσο και για κάθε άλλο φυτικό ή ζωϊκό οργανισμό, φυσικός πόρος απαραίτητος για κάθε αναπτυξιακή δραστηριότητα, βρίσκεται σε κίνδυνο.
Μπροστά, λοιπόν, στο μεγάλο πρόβλημα προκύπτει άμεσα η ανάγκη να διαμορφώσουμε μια νέα αντίληψη, που να αφορά στην αειφορική διαχείριση των υδατικών συστημάτων, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ζωή.
Η έλλειψη του νερού υπαγορεύει σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, διαδοχικά βήματα για την εξασφάλιση αυτού του απαραίτητου για τις ανθρώπινες δραστηριότητες αγαθού. Τα βήματα αυτά είναι:εκτίμηση της χωροχρονικής του διαθεσιμότητας
  1. διαχείριση των υδατικών πόρων σε επίπεδο λεκάνης απορροής ή υδατικού διαμερίσματος, βασισμένη στους κανόνες και τις αρχές της αειφορίας
  2. Λίμνη Δοϊράνης (Κιλκίς)
  3. σχεδιασμός και υλοποίηση έργων.
Το δεύτερο βήμα είναι το κρισιμότερο και πλέον επίκαιρο σε παγκόσμια κλίμακα. Προϋποθέτει γνώσεις, στάσεις και συμπεριφορές ικανές να αλλάξουν κατεστημένες αντιλήψεις. Αφορά στην περιβαλλοντική εκπαίδευση και αγωγή δια μέσου της οποίας οι νέοι θα αποκτήσουν γνώσεις, θα κατανοήσουν ανάγκες, θα καλλιεργήσουν τις ευαισθησίες τους και θα αναπτύξουν το αίσθημα ευθύνης σχετικά με την «αειφορική διαχείριση των υδατικών πόρων»
Πηγή Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Ελευθερίου Κορδελιού






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου